தமிழ்ப்பள்ளிகள் நமது பிறப்புரிமை! நம்புங்கள்!

மலேசியாவில் 2010க்கான கல்வியாண்டு தொடங்கி ஒரு வாரம் ஓடிவிட்டது. வழமைபோலவே இவ்வாண்டிலும் தமிழ்ப் பள்ளிகளில் சேர்ந்த மாணவர்களின் எண்ணிக்கை கணிசமாக உயர்ந்துள்ளது.

கிட்டதட்ட 20,000 மாணவர்கள் முதலாம் ஆண்டில் பதிவு செய்துள்ளார்கள் என்பது மகிழ்ச்சியளிக்கும் செய்தியாகும். தமிழ்ப்பள்ளிகள் மீது நமது பெற்றோர்களின் கவனம் திரும்பியிருப்பது ஆக்கமான மனமாற்றம். தமிழ்ப்பள்ளியையும் தமிழ்க்கல்வியையும் நிலைப்படுத்துவதில் நமது பெற்றோர்கள் தெளிவாக இருக்கிறார்கள் என்பது புலனாகி இருக்கிறது.

தமிழ்ப்பள்ளிகள் வெறும் கல்வி நிறுவனங்கள் கிடையாது. மாறாக, மொழி, இனம், சமயம், கலை,பண்பாடு, வாழ்வியல், இலக்கியம் என அனைத்தையும் தழுவியிருக்கும் தமிழ்ப் பண்பாட்டு நடுவம் என்பதை நமது பெற்றோர்கள் உணரத் தொடங்கியிருகிறார்கள்.

தமிழ்ப்பள்ளிகள் இல்லாமல் போகுமானால், அதனால் எதிர்காலத்தில் ஏற்படப்போகும் பாரிய – பாதகமான விளைவுகளை எண்ணிப்பார்த்து நமது பெற்றோர்கள் தங்கள் தாய்மொழிக் கடமையைச் சரியான காலக்கட்டத்தில் சிறப்பாகச் செய்திருக்கிறார்கள் என்றால் மிகையாகாது.

நீண்ட காலப் பயணத்தில் தமிழ்மொழிக்கு எதிராக திட்டமிடப்பட்டு மேற்கொள்ளப்படும் அழிப்பு நடவடிக்கைகளுக்கு இதன்வழியாக நிரந்தரமாக முற்றுப்புள்ளி வைக்க பெற்றோர்கள் அணிதிரண்டு தமிழ்ப்பள்ளிகளை முற்றுகையிட்டிருப்பது காலத்தால் செய்யப்பட வேண்டிய பணியாகும். அந்த நற்பணியை நமது பெற்றோர்கள் நன்றாகச் செய்திருக்கிறார்கள்.

இதற்காக, இவ்வாண்டில் தங்கள் குழந்தைகளைத் தமிழ்ப்பள்ளிகளில் (முதலாம் ஆண்டில்) பதிவு செய்திருக்கும் நாடு முழுவதிலும் உள்ள பெற்றோர்களுக்குப் பாராட்டுகளைச் சொல்லித்தான் ஆகவேண்டும்.

2010இல் தமிழ்ப்பள்ளியில் பதியும் மாணவர்களின் எண்ணிக்கையில் சரிவு ஏற்படும் என்று பலராலும் கணிக்கப்பட்டது. இதற்கு பின்வரும் சில காரணங்களும் சொல்லப்பட்டன:-

1)கணிதமும் அறிவியலும் மீண்டும் தாய்மொழிக்குத் திரும்புவதால்

2)எசு.பி.எம்.தேர்வில் தமிழையும் இலக்கியத்தையும் எடுத்துப் படிப்பதில் இழுபறியான சூழல் நிலவுவதால்

3)நாட்டின் மிக விரைவான வளர்ச்சிக்கு ஏற்ப தமிழ்ப்பள்ளிகள் செயல்படாததால்

4)தமிழ்ப்பள்ளி நிருவாகங்கள் மற்ற பள்ளிகளுக்கு இணையாக திறமையாக இல்லாததால்

5)தமிழ்ப்பள்ளிகளில் பயிலும் மாணவர்களுக்கு சிறந்த எதிர்காலம் அமையாது என்பதால்

ஆனால், இவை அனைத்திலும் அடிப்படையே இல்லை என்பது இப்போது மெய்ப்பிக்கப்பட்டுவிட்டது.

தமிழ்ப்பள்ளிகளுக்கு எதிராகத் திட்டமிட்டுப் பரப்பப்படும் பொய்யான – போலியான தகவல்களை நமது பெற்றோர்கள் அடித்து நொறுக்கிப் போட்டிருக்கிறார்கள்.

இனியும் இப்படியான தப்பான பரப்புரைகளைக் கேட்டு நம்பிக்கொண்டிருக்க பெரும்பாலான பெற்றோர்கள் அணியமாக(தயார்) இல்லை.

இதற்குத் தக்க சான்று ஒன்றைச் சொல்லலாம். படித்த பெற்றோர்களும், நிபுணத்துறை சார்ந்தவர்களும், பொருள்வளம் கொண்டவர்களும் இப்போது தமிழ்ப்பள்ளியில் தங்கள் குழந்தைகளைச் சேர்த்து வருகின்றனர் என்பதே அது.

தம்முடைய ஐந்து குழந்தைகளையும் தமிழ்ப்பள்ளியில் சேர்த்துள்ள முனைவர் டாக்டர் இரா.சிற்றறசு பற்றி அண்மையில் நாளிகையில் செய்தி வந்திருந்தது. தமிழ்ப்பள்ளியில் படித்து இன்று சிறந்த கல்விமானாக உயர்ந்துள்ள இவரும் இவருடைய துணைவியார் திருமதி.சாந்தியும் தமிழ்ப்பள்ளியில் படித்தவர்கள் என்பதாலும் உள்ளத்திலும் உயிரிலும் தமிழ் உணர்வு கலந்திருப்பதாலும் தமிழ்ப்பள்ளியில் படித்தால் வாழ்வில் உயரலாம் என்ற நம்பிக்கை இருப்பதாலும் தங்களின் 5 குழந்தைகளையும் தமிழ்ப்பள்ளியில் சேர்த்துள்ளனர். முனைவர் ஐயா இரா.சிற்றறசு போன்றவர்கள் நாட்டில் பலர் இருக்கிறார்கள் என்பது மறுப்பதற்கில்லை.

அதுமட்டுமல்லாது, நமது அரசியல் தலைவர்கள் சிலர் தங்கள் குழந்தைகளைத் தமிழ்ப்பள்ளியில் படிக்க வைத்திருப்பதானது, சமுதாயத்தில் பெரிய தாக்கத்தையும் பெற்றோரிடத்தில் மனமாற்றத்தையும் ஏற்படுத்தியிருக்கிறது எனலாம். கூட்டரசு பிரதேசத் துணையமைச்சர் மாண்புமிகு டத்தோ மு.சரவணன் போன்றோர் தங்கள் பிள்ளையைத் தமிழ்ப்பள்ளியில் சேர்த்திருப்பதைக் குறிப்பிட்டுச் சொல்லலாம்.

இதற்கிடையில், மற்ற பள்ளிகளில் சேர்க்கப்படும் நமது குழந்தைகள் பல மன உலைச்சலுக்கு ஆளாகிறார்கள் என்பதை பெற்றோர்கள் இப்போது உணரத் தொடங்கியுள்ளனர். குறிப்பாக, தேவையில்லாத மற்ற மற்ற பாடங்களைப் படிக்க நமது குழந்தைகள் கட்டாயப்படுத்தப்படுவதைப் பெற்றோர்கள் அறிந்துள்ளனர்.

இதனைப் பற்றி அண்மையில் தெலுக் இந்தான் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் மா.மனோகரன் மிகவும் கண்டித்துள்ளார். அதுமட்டுமல்லாது, இதுபோன்ற சிக்கல்களைத் தவிர்ப்பதற்கு நமது பெற்றோர்கள் தமிழ்ப்பள்ளிகளையே தேர்ந்தெடுக்க வேண்டும் எனவும் அறைகூவல் விடுத்துள்ளார்.

இதனையெல்லாம் கவனத்தில் கொண்டு பார்க்கும்போது, தமிழ்ப்பள்ளிகளின் வாழ்வும் நீடுநிலவலும் (survival) மட்டுமே நமக்கு முழுமையான பாதுகாப்பையும் முன்னேற்றமான எதிர்காலத்தையும் வழங்கும் என்பதை நமது மக்கள் உணர்ந்துகொண்டு வருகின்றனர் என்பது தெரிகிறது.

இந்த உணர்வு படிப்படியாக இன்னும் வளருமானால், பன்முகத் தன்மையை ஏற்றுக்கொண்டு பல்லினச் சூழலில் ஒரே மலேசியாவை வளர்த்தெடுக்க விரும்பும் கனவு கண்டிப்பாகப் பலிக்கும். அப்படி பலிக்கின்ற நாளில், மலேசியர்கள் அனைவரும் அவரவர் மொழி, இன, சமய, பண்பாட்டு அடையாளத்தை இழந்துவிடாமல் ஒன்றுபட்டு வாழ்கின்ற சூழல் உலகத்தையே வியக்கச்செய்யலாம்.

மேற்கோள்:-

1.மலேசிய நண்பன் செய்தி (5 & 6-1-2010)

2.மலேசியாஇன்று இணையத்தளம்